4 redenen waarom bezinning een plek in je leven verdiend

Bezint eer ge begint… Misschien wel de meest evidente reden waarom bezinning in je leven hoort. Maar komen wij nog wel tot bezinning? Met alle (digitale) indrukken die wij non-stop moeten verwerken en ons tevens in een verslavende onbevredigende bubbel gevangen houden: Even niet opgelet en zo 4 uur weggepist achter de tv of tablet.. Zonde van de tijd. Maar ook een gemiste kans om ‘uit te rusten’ van alle indrukken en ruimte te maken voor nieuwe.. oftewel bezinning.

Heb je een beslissing te maken in je leven, begin je aan iets nieuws of sluit je juist iets af? Neem een moment en doe helemaal niets.. maak ruimte, wees bewust.

In de kerk wordt gepredikt over Bijbelse waarheden waarvan enkele ogenschijnlijk tegenover wetenschappelijke bevinden staan.

Een tijdje geleden bezocht ik een heel interessante lezing in een prachtige kerk in Heiloo. We zaten daar aandachtig te luisteren toen ineens mijn aandacht getrokken werd door de omgeving. De akoestiek, de prachtige ornamenten, de spreker op de plek waar de pastoor normaal staat, de gasten op de plek waar normaal de kerkgangers zitten. Maar het was meer dan dat. Er hing ook een voelbare ‘sfeer’..

Ik ben niet gelovig opgevoed, ga enkel als ‘toerist’ naar de kerk of een enkele keer als gast bij een doopfeest, trouwerij of concert. Maar waarom eigenlijk niet? Omdat ik niets van de kerk vanuit huis heb meegekregen voelt het misschien alsof ik er niets te zoeken heb, omdat ik geen onderdeel van de gemeenschap uitmaak. Is dat ook zo vraag ik me af? Het helpt natuurlijk ook niet echt dat de kerk een nogal stoffig imago heeft, wat niet meer voldoet aan onze behoeften naar wetenschappelijk onderlegd nieuws. Ik bedoel, dat er in de kerk wordt gepredikt over Bijbelse waarheden waarvan enkele ogenschijnlijk tegenover wetenschappelijke bevinden staan. Of missen wij hier de poëzie van?

Het zijn misschien wel juist deze vragen wat me afstand doet houden van welk geloof dan ook.

Maar het was die keer in die kerk in Heiloo dat ik zat te luisteren en mij geïnspireerd voelde. Ik kreeg een intens verlangen naar God. Tenminste dat dacht ik, of dat voelde zo. Mis ik God in mijn leven? vroeg ik mij af. Maar als ik het niet ken, hoe kan ik het dan missen? Met deze vraag kwamen er tig praktische bij; moet ik mij dan ergens bij aansluiten, waar dan bij? Moet ik een keuze maken in welke God of stroming ik dan behoor? Hoe maak je zo’n keuze? Moet ik mij niet eerst gaan verdiepen in alle gelovige structuren? En als ik dan gekozen heb wat wordt er dan van mij verwacht?

Het zijn misschien wel juist deze vragen wat me afstand doet houden van welk geloof dan ook. Ik verlies het gevoel erbij. Misschien is het een kwestie van gaan en ervaren. Onderzoeken wat God voor mij is. Is het zingeving aan je leven? Of is het een stukje bezinning op bijvoorbeeld een zondag, een rustpunt in je hectische week.

Rustpunt als een soort anker.

Dit vind ik zelf een heel toegankelijke manier om bezinning een plek in mijn leven te geven. Als rustpunt. Eens in de week of aan het einde van de dag. En wie weet wordt het een soort anker, een ‘hou vast’, waar je op terug kunt vallen als je gestrest bent.

Ik ben benieuwd hoe jij tot ‘bezinning’ komt? Inspireer mij en anderen en deel je reactie. 🙂

xx- Janneke